Στην πύλη του πόνου.

 Είμαι ο κύριος των ονείρων σου

Είμαι ο χειρότερος εφιάλτης σου

Είμαι ο πυρήνας της κόλασης

Έλα σε μένα και άξιζε τη θέση σου

Είμαι οι εποχές είμαι ο πόθος σου

Είμαι το κλειδί του μυστικού

Κόλαση πόθος στην πύλη του πόνου

Στην πιο σκοτεινή νύχτα και από τα πιο βαθιά δάση

Στέκομαι στις φλόγες και ο ήλιος δεν είναι πια εκεί...

Σε χιονισμένο βαλτότοπο ψάχνω τον λαίμαργο

Και δείτε την απόλαυσή του να σκοτώνει

«Μπροστά μου, βλέπω τη φωτιά της κόλασής σου

καίγοντας στο σκοτάδι

Το σώμα μου τρέμει από την παρουσία της παντοδύναμης σου δύναμης

Είμαι οι εποχές είμαι ο πόθος σου

Είμαι το κλειδί για τον μυστικό πόθο της Κόλασης στην πύλη του πόνου

Είμαι ο χειμερινός λύκος, είμαι τα πνεύματα του κακού

Είμαι η αιωνιότητα Μέσα στο λεπτό της κακίας

Αναμνήσεις που αναβοσβήνουν.

 Τα μεσάνυχτα λαμπυρίζουν

Γιατί δεν μπορείς απλά να ανοίξεις το μυαλό σου

Βαρέθηκα να ακούω τις κραυγές

Που έρχεται από μέσα

Προσπάθησε να κοιμηθείς τώρα στη μοναξιά που θα ξυπνήσεις

Κοιμήσου σαν παιδί, το μόνο που νιώθω είναι ότι το βλέμμα του είναι θρυμματισμένο

Έλα μαζί μου, θα σε προστατέψω από τις φωνές μέσα

Δεν μπορώ, μακάρι να ήμουν κοντά σου, δεν αντέχω αυτόν τον πόνο

Οι κραυγές γκρεμίζουν τις ματαιόδοξές σου

Υποσχέσεις μόνο πόνος θα μείνει

Γιατί παλεύεις με το φόβο σου

Το βλέμμα μου θα σου συντρίψει

Γιατί μικροκαμώνεις τον εαυτό σου

Γιατί δεν μπορείτε να απευθυνθείτε αντ' αυτού

Γιατί δεν με εμπιστεύεσαι, είμαι η φωνή σου, θα δεις...

Δεν υπάρχει ύπνος απόψε

Αναμνήσεις που αναβοσβήνουν γεμίζουν το μυαλό μου

Έπεσα τόσο κοντά σου

Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μου μέχρι την αιωνιότητα

Οι κραυγές θα φτάνουν για πάντα στο μυαλό σας

Γιατί, γιατί μόνο μια μέρα θα γίνεις δικός μου

Αιώνια, σύντομα θα γίνουν όλα δικά μου...

Εγκεφαλικές αποχές...

 Ανεβείτε την κακόβουλη σκάλα των σκοτεινών

Σε αυτή τη σκιερή άδεια σοφίτα

Έγινε αισθητή μια απόκοσμη παρουσία του κακού,

Από αυτούς τους μαγματικούς μαιάνδρους λαχτάρα αγκαλιά

Κρεμάστε τον εαυτό σας ψηλά

Γύρω από το κεφάλι σου ο ολισθηρός κόμπος σπάει τον λαιμό σου

Οδυνηρή θανάσιμη στύση

Υποψήφιες δευτερεύουσες επιπτώσεις της αυτοκτονίας

Πράσινη και μπλε όψη δέρματος, σε καραντίνα με τους νεκρούς

Πέρα από τη βαριά γηριατρική αποχή με νεκρούς

Προκαλώντας ψυχρότητα από τις υπηρεσίες του νεκροτομείου

Σπλαχνικά πνιγμό που στρώνουν την αίθουσα αυτού του ασύλου

Καθώς το σχοινί τεντώνεται γύρω από τη δοκό

Η αγχόνη της λήθης σου κλέβει την ανάσα

Έλα τώρα στη δική σου εκτέλεση, δικαστήριο θανάτου

πνιγμός των τελευταίων σίγουρων ψίθυρων σου